Gülbahar ile Ahmet’in sevdası…törel değerlere, baskılara başkaldıran bir sevdaydı bu.Beyazıt Paşası Mahmud Han neden bu kadar acımasızdı ?
Bir töre vardı…kelle verilir, at verilmezdi.Dağlı Ahmet de vermedi kapısına gelen beyaz atı.
Ne demişti Gülbahar: «Bir at için, ne var, dört cana değer mi?»
Yaşar Kemal’in yazdığı, Yiğit Sertdemir’in uyarlayıp, yönettiği, dramaturgisini Sinem Özlek’in, müziğini Oğuzhan Balcı’nın, dekor tasarımını Barış Dinçel’in, kostüm ve kukla tasarımını Candan Seda Balaban’ın, ışık tasarımını Osman Aktan’ın, ses tasarımını Gökhan Suna’nın, koreografisini Senem Oluz, Özge Midilli ’nin, oyunun müzik direktörlüğünü Burçak Çöllü’nün yaptığı, fotoğraflarını Sadi Ayan’ın çektiği, yönetmen yardımcılığını Oya Palay , Arda Alpkıray , Irmak Örnek, Yunus Emre Çağlar, İrem Arslan’ın üstlendiği ” Ağrı Dağı Efsanesi “; hiç kuşkusuz, sezonda çok konuşulacak, tartışılacak bir oyun.
Ustalıklı ışık, kostüm, dekor, koreografi, ses, müzik tasarımları, övgüye değer rejisi ve Arda Alpkıray, Ayşe Günyüz Demirci, Besim Demirkıran, Can Tarakçı, Cihan Kurtaran, Emrah Can Yaylı , Emre Yılmaz, Ertan Kılıç, Hakan Örge, Murat Üzen, Özge Midilli, Serkan Bacak, Uğur Dilbaz, Yeliz Şatıroğlu, Zeynep Ceren Gedikali’nin başarılı oyunculukları, göz alıcı sahne estetiğiyle, İBBŞT yüz akı bir esere daha imza atmış, diyebilirim.
Özellikle ‘Anne, Çoban, Dengbej, Dağlı ve At’ yorumlarıyla Özge Midilli, ‘Dengbej, Kervan Şeyhi, Musa Bey, Dağlı, Halife İbrahim’ karakterlerine kattığı duyarlıklarla Arda Alpkıray, yaşar kıldığı ‘Yusuf, Dengbej, Kürt Beyi’ rolleriyle Emrah Can Yaylı, ‘Baş Dengbej, Gülriz’ de Ayşe Günyüz Demirci, ‘Demirci Hüso’da Ertan Kılıç , ‘Sofi’de Uğur Dilbaz kalite scala’sı yüksek oyunculuklarıyla sahnede kurulan dünyanın gerçekliğine çok şey katıyorlar.
Burada bir parante, açmak bir atı tüm esnekliği ve sahiciliğiyle canlandıran Özge Midilli’yi ve altı bir kez önemle daha çizilmesi gereken yorum gücünü kutlamak istiyorum.
Düşsel, şiirsel içiçeliği, nakış gibi işlenmiş detaylarıyla ” Ağrı Dağı Efsanesi ” defalarca izlenmeyi hak eden, son sahnesine geldiğimizde “Ahh bitmese” dediğimiz bir oyun.