Pınar Çekirge “Sevda Ektim Geceye..”

Aytekin Acuner, ne korkuluk, ne de kukla olmuş bir kaleme sahip.Tarihin ve insan duygularının serin, hüzünlü suskunluğunda dolaşan bir yüreği var.Öyle olduğu için de, bunca güzel duyguları sözcüklere dökebiliyor.

Kuşaktan kuşağa, ağızdan ağıza fısıldanacak kimileri rembetico, kimileri balad tadında şiirler yazıyor hiç durmadan.

Aytekin Acuner’in şiirleriyle, farkında olmadan yaşamın, nefes, göz, kalp tanığı oluyoruz bir anda.Uzak diyarlardan gelen rüzgarlarla, bir yerlere savrulan hatırlayışlar, ufuksuz, dipsiz çağrışımlar içinde buluyoruz kendimizi.”Evet, bu anlatılanları yaşadık, yaşıyoruz,” diyoruz….diyebiliyoruz.

Aytekin Acuner’in şair olarak ilk aklıma gelen özelliği üretkenliği, hiç kuşkusuz.Şimdi düşünüyorum da, her gün yeni bir esere imza atıyor.Yorulmak bilmiyor.Vazgeçmiyor.Hem ses, hem yankı olmayı seviyor belki de.Ruhlarımızı en güzel mısralarla yıkayıp, arındırıyor sabırla.

Aytekin Acuner, şiirlerinde gözyaşlarını yüreğine akıtan, gelmiş geçmiş en hüzünlü baladlara ses olan bir adamın, iç dünyasından kopup gelen duyguları, cesurca anlatıyor.Şiirlerini okurken, o bahsettiğim duyguları yaşamamıza imkan tanıyor.

Bazen susuyor.Bazen tek bir dizeye dünyalar sığdırıyor.Kastanyet seslerine karışan yalnızlıkları, kocaman hayatlara ilmeklenmiş küçük mutlulukları en güzel o anlatıyor.

Hicranlar, yarım kalmışlıklar, öncesiz sonrasız ayrılıklar Aytekin Acuner’in şiirlerinde olağanüstü duyarlı, incelikli, yüreğe dokunan, yaşanmışlık hissi veren bambaşka bir yapıya erişiyor her defasında.Dediğim gibi, o şiirler yaşıyor.

” Sevda Ektim Geceye ” (2024) adlı son kitabı Aytekin Acuner’i şair olarak, yine farklı bir zirveye taşımış.Bu arada ” Dejavu “(2021) adlı kitabını da okumanızı, öneririm.